سفر به ورای منظومه شمسی 

امروزه با پیشرفت علم نجوم عظمت جهان هستی بر هیچ کس پوشیده نیست اما درک این عظمت برای انسان کاری بس دشوار است.خوب است با هم راهی سفری به خارج از منظومه شمسی شویم تا ببینیم جایگاه ما زمینیان در کجای این جهان بی انتهاست.

در فاصله 50 کیلومتری از سطح زمین:

فرض نمایید از مشهد سوار بر بشقاب پرنده ای شویم و از کره زمین دور گردیم. هنگامی که به این فاصله از زمین می رسیم مشهد، نیشابور، چناران، کلات، فریمان و حومه های آن ها را زیر پای خود می بینیم.

در فاصله 50000 کیلومتری سطح زمین:

در این فاصله از داخل سفینه کره زمین را با چند قاره آن ملاحظه می کنیم که کاملا هویداست.

در فاصله 000/000/50 کیلومتری زمین:

هنگامی که به این فاصله می رسیم،در کنار خود سیاره زیبای ناهید را خواهیم دید .سیاره زهره نزدیک ترین سیاره از جانب خورشید به زمین است.و کمی آنطرف تر عطارد را خواهید دید.

درفاصله 50میلیارد کیلومتری زمین:

در این فاصله ،منظومه شمسی با تمام سیارات آن در افق دید ما قرار دارد. از این فاصله برای دیدن عطارد وزهره وزمین ومریخ نیاز به تلسکوپ داریم ولی بقیه سیارات را با چشم غیر مسلح می توان دید. بد نیست بدانیم که زمین ما در مقابل خورشید مثل دانه ارزن در مقابل هندوانه است. و خورشید 9/99 درصد جرم منظومه شمسی را تشکیل می دهد،یعنی اگر سیارات منظومه شمسی را روی هم جمع کنیم نسبت به خورشید مثل دانه نخود در مقابل هندوانه است. سفر را ادامه می دهیم.

در فاصله پنجاه هزار میلیارد کیلومتری(معادل 5سال نوری):

هنگامی که سفینه ما به این فاصله می رسد، از آنجا منظومه شمسی با تمام اقتدارش چون نک سوزن به نظر می آید و خورشید، این گوی فروزان به صورت نقطه ای نورانی دیده می شود. حوادثی را که آنجا مشاهده می کنیم 5 سال قبل در زمین اتفاق افتاده اند.ستاره معروف سهیل در همین فاصله در کنار ما می درخشد.نزدیک ترین ستاره به زمین آلفای قنطورس است که 3/4 سال نوری با ما فاصله دارد.

در فاصله 5000 سال نوری (هرسال نوری برابر 9400 میلیارد کیلومتر است) :

در این فاصله که معادل 5000 سال حرکت با سرعت نور است،در حوزه دیدمان علاوه بر منظومه شمسی (که البته باید با تلسکوپ از آن فاصله به آن نگاه کنیم) اقیانوس بی انتهایی از ستارگان ومنظومه ها قرار دارند. در این فاصله ستارگان بسیار بزرگ وتابان ومنظومه هایی را مشاهده می کنیم که میلیونها برابر خورشید ما ومنظومه شمسی هستند.

در فاصله 000/000/5 سال نوری از زمین:

هنگامی که فضا پیما به این فاصله از زمین می رسد،شاهد مجموعه عظیمی از ستارگان خواهیم بود.این توده عظیم که متجاوز از 200 میلیارد ستاره در آن دیده می شود که خورشید ما یکی از آنهاست کهکشان راه شیری نام دارد .محاسبات نشان می دهد که کهکشان ما دارای حرکت دورانی با سرعت 200 کیلومتر بر ثانیه حول مرکز ثقل خودش می باشد.

درفاصله 5 میلیارد سال نوری از زمین:

هنگامی که سفینه ما به فاصله 5 میلیارد سال نوری از زمین می رسد یک مجموعه بسیار عظیم حدود یک میلیارد از کهکشان ها را می بینیم که کهکشان راه شیری ما یکی از کوچکترین آنهاست و در میان انبوه کهکشان ها نا‌پیداست و زمین و زمینیان در میان این عظمت غرق اند.لازم به ذکر است آخرین حدی که بشر تا کنون توانسته است با چشم مسلح مشاهده کند توسط تلسکوپ هابل و تا فاصله 13 میلیارد سال نوری است .اما در ورای این فاصله ها جهان چگونه است،همچنان نا معلوم است.

پیش از این از مرزهای منظومه شمسی پا را فراتر نمی گذاریم که برای درک عظمت جهان بیکران تا همین جا کافیست .اما این تنها پایان سفر ماست، پایان جهان نیست.